Terugblikken op 2019, vooruitkijken naar 2020
Een terugblik op 2019 laat zien dat een aantal ontwikkelingen in de samenleving nog steeds – – of misschien wel meer dan ooit – onze aandacht vraagt. Bepaalde uitdagingen en issues zijn nu eenmaal niet eenvoudig opgelost. Voor alle organisaties die zich daar hard voor maken, ook bij ons, vraagt het om verankering en structurele inzet van mensen en middelen.
Neem het dossier verwarde personen. In 2018 kwam dit onderwerp – onder andere door een bestuurstop met de titel ‘Kwetsbare mensen met verward/risicovol gedrag’ -prominent op de maatschappelijke en politieke agenda te staan. Helaas kunnen we vaststellen dat de urgentie en omvang bepaald niet minder is geworden. Wel kan ik met trots zeggen dat wij harder dan ooit werken aan mogelijke oplossingen. Daarbij is ons netwerk cruciaal. We zoeken de rand op van onze verantwoordelijkheden en slaan nieuwe verbindingen. In onze wijken en op landelijk niveau. Zo bespraken we in de eerste helft van 2019 onze zorgen met een delegatie van het Ministerie van Binnenlandse Zaken (BZK) en staatssecretaris Blokhuis van het Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport (VWS). Ook agendeerden we bij de bewindslieden en hun teams het verzekerbaarheidsprobleem. Steeds meer verzekeraars ontbinden hun brandverzekeringen met corporaties. Oorzaak zijn de vele brandschades die ontstaan door personen met verward gedrag. Een zorgelijke en zeer onwenselijke situatie, die ook in 2020 onze aandacht heeft.
In september rondden wij onze deelname aan de Innovatie Challenge Leefbare Wijken af, een mooi initiatief van Aedes en KWH. We namen het voortouw bij het beantwoorden van de vraag: hoe zorgen we voor duurzame huisvesting voor kwetsbare bewoners en leefbare wijken voor iedereen? Bij voorkeur in hun eigen woning. We bogen ons met andere corporaties, gemeenten, hulpverleningsinstantie en andere corporaties over deze belangrijke vraag. Met de uitkomsten van de Challenge zijn we een kleinschalige pilot in Bospolder Tussendijken gestart. Ook daar zoeken we verbindingen, met bestaande en nieuwe partners. Niet alleen om mee te denken, maar vooral om mee te doen.
Samen met Steve Fok, voorzitter van huurdersvereniging De Brug, sprak ik in september – ook in de media – mijn verbazing uit over de door het kabinet toegezegde miljard euro aan de corporatiesector. Een stimuleringsmaatregel die in de praktijk echt een wassen neus is. De realiteit is namelijk dat corporaties in de nabije toekomst minder geld tot hun beschikking hebben, maar tegelijkertijd worden geacht meer te bouwen en bovendien een aantal zware duurzaamheidsdoelstellingen te halen. Een onmogelijkheid.
Als bekend is er in Nederland, en zeker ook in Rotterdam, een wooncrisis. Veel huurders zitten ‘vast’ in een woning die te duur, tijdelijk of te klein is. Ze willen wel verhuizen, maar kunnen niet. Simpelweg omdat er geen passende, betaalbare woning beschikbaar is. Daar komt bij dat talloze starters tevergeefs naar een sociale huurwoning in of rond de stad zoeken. Onze roep om meer sociale nieuwbouw wordt in 2020 groter dan ooit. We zijn dan ook blij met de ‘Bestuurlijke Overeenkomst Wijken in Balans 2019-2030’, waarin Rotterdamse woningcorporaties en de gemeente Rotterdam afspraken om het woningaanbod te verbeteren. Het streven is een zo evenwichtig mogelijke verdeling tussen sociale, middeldure en dure woningen. Ook de gemeenten in de regio maakten afspraken over een betere verdeling van sociale woningen.
Naast het in balans brengen van wijken maakten we afspraken over het bouwen van nieuwe sociale woningen. De samenwerkingsovereenkomst met Rotterdam moet in tien jaar tijd 5.000 nieuwe sociale huurwoningen in de stad opleveren. De eerste 3.600 woningen worden de komende drie jaar opgepakt. Het kan het begin zijn van een positieve beweging richting een inclusieve stad. Een stad waar iedereen zich thuis voelt en waar ook letterlijk plek is voor iedereen.
In het kader van de (landelijke) wooncrisis sloten we ons bovendien aan bij de actie #ikwileenhuis, een initiatief dat bedoeld is om de crisis een gezicht te geven en officieel bezwaar te maken tegen de verhuurderheffing. Die loopt voor Havensteder in 2020 op tot 37 miljoen euro. De heffing zorgt ervoor dat wij woningen moeten verkopen om te kunnen investeren, huren moeten verhogen boven inflatie en niet zoveel kunnen investeren in duurzaamheid als we zouden willen. Naast Havensteder onderschrijven zo’n 180 andere corporaties het #ikwileenhuis initiatief.
Onverminderd relevant was in 2019 het thema inclusieve stad. Wat ons betreft staat het ook volgend jaar hoog op de agenda. Ons uitgangspunt blijft: in een inclusieve stad is plek voor iedereen en is iedereen van waarde. Wij maken ons onverminderd hard voor het huisvesten van de doelgroep met de laagste inkomens. Daarnaast zien wij een rol voor corporaties bij het huisvesten van de middeninkomens, als marktpartijen daar niet inspringen. Als beide doelgroepen in de wijk kunnen blijven wonen, houden we de doorstroom op gang en zorgen we voor wijken in balans.
FOCUS VOOR 2020
In 2019 was ons kernthema verbinding. De gedachte is dat wij alleen optimaal invulling kunnen geven aan onze opdracht als corporatie als we dat doen in nauwe samenwerking met stakeholders. Hoewel wij de gewoonte hebben ieder jaar een nieuw thema te benoemen als rode draad van onze activiteiten, nemen wij natuurlijk geen afscheid van eerdere thema’s. De strekking en het doel van het thema verbinding blijven dan ook onverminderd gelden in 2019.
Het motto van ons Jaarplan 2020 is Professionaliseren en Doorzetten. Het betekent onder andere dat we meer focussen op het structureren, organiseren en prioriteren van ons werk en daarnaast dat wij de ingezette lijn vasthouden.
We kijken ernaar uit om ook in 2020 weer hard te werken aan betaalbare huisvesting voor kwetsbare groepen in de samenleving.
Hedy
